Waterschaal

Waterschaal

Op vakantie. De moestuin loslaten in de goede handen van Mieke.
Dat is toch even slikken, er is zoveel in aantocht: de eerste rode tomaatjes, steeds één a twee courgettes, één pompoen lijkt aan te slaan, de mais staat torenhoog. De andijvie, prei, sperziebonen, paksoi en groenlof zijn aangeslagen. Appels lijken al helemaal klaar, maar smaken nog zuur. Een week droog weer gehad, bijna elke dag gieters water aanslepen. Moestuinieren is topsport.

Maar dan eenmaal in de auto, loslaten. Wat er is, dat is. Ook als we terugkomen. En dat lukt best goed. Om het uur mag er een cadeautje uitgepakt worden, vermaak voor in de auto.

In Frankrijk op de camping. Een heerlijk frans croissantje (wat overigens nieuwe maan betekent) met honing bij het ontbijt. Wespen die naarstig op zoek zijn naar zoetigheid voor hun kroos. Normaal gesproken word ik heel onrustig bij wespen, maar nu ben ik de kalmheid zelf. Na een week mogen ze de messen met honing aflikken terwijl wij de broodjes opeten.

Wespen zijn heel nuttig, het zijn jagers.
Ze vangen andere insekten als muggen en vliegen weg.

We staan op een camping waar we twee jaar geleden ook hebben gestaan. De camping waar onze dochter is geboren. Hier kregen we het telefoontje. Hier verlieten we verward en vol in verwachting de camping.

Het kost me even tijd om ruimte te vinden om wat voor mezelf te gaan doen. Dochter heeft vriendinnetjes gemaakt en vindt het atelier geweldig. Zou ik ook iets kunnen doen, iets voor mezelf? Uiteindelijk zie ik iemand een schaal maken met steentjes van het terrein. Een waterschaal voor in de moestuin!! Nog een week de tijd, het lukt me in de drukte van het atelier en naast aandacht voor mijn dochter de schaal te maken. We vinden steentjes op onze wegen en we geven ze een plek.

Twee weken later. De tuin is een wildernis, rode tomaten herken ik, joepie een hele bak te oogsten!! Dure en extra lekkere tomaten want de kas heeft het afgelopen nacht toch echt begeven. Ik vind hem aan flarden terug. Ik lap de kas op met duct-tape. Dit seizoen gaan de tomaten het redden. En ik vrees het laatste seizoen voor deze kas. Volgend jaar iets duurzaams. Maar dit seizoen hebben we tomaten, gelukt!!

Mais luistert erg nauw, vorig jaar waren we te laat en waren ze niet meer te eten. Ik oogst ze allemaal tegelijk, anders ben ik weer te laat. Ik verwonder me over de plantenmassa, de grootte van de kolf en de kleine maiskolfjes die hier weer uitkomen. Ze smaken aardig, kluiven is leuk. Ik probeer wat te blancheren en in te vriezen, maar best een gedoe. Ik ben niet ontevreden, maar volgend jaar geen mais meer.
Je oogst de mais wanneer de haren verkleuren, laat je ze te lang zitten dan gaat de sappigheid er af, smaakt het stug en droog.

Steeds weer twee courgettes, waar ik heel blij mee ben. Ik heb steeds jaloers naar anderen zitten kijken, waar de courgettes vier keer zo groot waren en er steeds 5 keer zoveel vanaf gehaald werd. Maar wat doe je met zoveel? Twee per keer is eigenlijk wel genoeg en kan ik ook nog hier en daar nog wat uitdelen. Zo ook met de komkommers, die doen het echt geweldig. Vooral die ik midden op het pad had gepland en jawel ook op de composthoop!
Dat mijn courgetteplant niet zo enorm groot is en zo hard gaat dan bij anderen komt vermoedelijk doordat ik niet vooraf de grond bemest heb met verse poep en dat vind ik eigenlijk wel prima zo. Ik wil het via de composthoop blijven doen.

De waterschaal. Vogels, bijen en andere dieren die graag komen drinken in onze tuin, en tegelijkertijd een slakje en wat luisjes snacken. Een herinnering aan onze vakantie, ons samenkomen, aan ons gezin waarin we samen een pad bewandelen. Trots.

Op het nippertje afgekregen, voegen doe ik thuis.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.