Lentethuisperiode week 4

Lentethuisperiode week 4

‘Zag ik je nou met een rolmaat in je handen?’, zegt mijn buurman. ‘Goh toch aan de vierkante bakken?’, zegt een andere moestuinierder met een veels te tevreden lach. Drie vierkanten bakken heb ik gemaakt in ons Pipi Langkous tuintje, zo werd ons tuintje pas nog genoemd na de nominatie jip en janneke tuintje. Ik schaam me een beetje voor een vierkant. En ja ik ben net zo verbaasd. En als ze dan af zijn weet ik ook even niet wat ik ermee moet. Moet ik er nou iets in zaaien? Doet me denken aan een blanco blad en je een eerste streek wilt doen. Ik moet wennen aan het vierkant, ik heb steeds de kronkels van de takken gevolgd.

Een middag alleen in de moestuin en dat is heerlijk, dat mis ik in deze tijd, ruimte voor mezelf, een moment in alleen mijn eigen energie.
Vierkante bakken omdat ik deze wil gebruiken voor eenjarige groenten, de vierkanten herinneren me hieraan. De vierkanten omdat ik deze makkelijker kan beschermen tegen konijnen, hazen en fazanten. Denk ik. Het maakt het overzichtelijk en een vierkant geeft een stevigheid, daadkracht, hier geen meerderjarigen, geen overwoekeringen, wildgroei. Het geeft een richting, vier kanten, vraagt om een systeem. Zo probeer ik mezelf te overtuigen, ik boor een nieuwe mogelijkheid aan, onderzoek wat een vierkant me te bieden heeft. Hoe vul ik deze in?

Bonen, ik heb nog bonenplanten die de grond in moeten. Ik gluur bij de buren hoe ze de bonen beschermen, ik pak ze ook in met gaas tegen de fazanten die ze uitwroeten. Tijdens het op maat knippen van het gaas prik ik me, een gemeende prik die vernijdig bijt alsof ik door een bij geprikt ben. Ik zoek een blaadje hondsdraf, deze kun je op wondjes leggen, dat werkt desinfecterend. Ik verwonder me hoe mooi deze er bij staat, in het zonnetje met frisse kleine blaadjes en heldere paarse bloemetjes. En terwijl ik de blaadjes kneus en het op de prik leg doet het me even terug in de tijd.

Onvriendelijkheid heeft vriendelijkheid nodig.

Voor mijn werk ben ik met een jongen van 8 op stap naar een natuurspeeltuin. Daar vind hij aansluiting met jongens die lekker in de sloot ravotten. Een meisje aan de kant heeft opgemerkt dat hij anders is en doet heel onaardig. Ze roept vanaf de kant van alles naar hem. Ik lijk er meer last van te hebben dan hij. De jongen zit lekker in de ravot wereld met modder en kroos. Ik ga naast het meisje staan, zomaar een praatje maken. Haar toon blijft onaardig. Ze gaat weg en even later horen we een hard gebrul. Een moeder roept vanaf het balkon dat het meisje verderop gevallen is. Wij gaan naar haar toe. Alle kinderen komen haar te hulp. Troosten, verzorgen. Het meisje wil niet naar huis, want er is niemand thuis. De jongen gaat voor haar in de zon staan zodat ze schaduw heeft, haalt weegbree voor haar wonden, zegt aardige dingen tegen haar. Mijn hart maakt een sprongetje, wel nog even bang dat ze dat misschien ook raar vind en weer onaardige dingen gaat zeggen. Maar het meisje is nieuwsgierig. ‘Is het echt zo? En hoe weet hij dat allemaal?’ De natuurkennis, die hij vanuit huis heeft meegekregen, van de jongen wordt overgedragen. Het meisje verzacht en ik mag de weegbree, die de jongen voor haar gehaald heeft, op haar schaafwond leggen. Even later staan de jongens, inclusief ook de jongen die ik begeleidde, en het meisje langs de kant vissen te spotten in alle vriendelijkheid. De natuur vind haar weg.”

Het vierkant, ik geef het een kans. De dag erop bak ik pannenkoeken terwijl T. haar huiswerk maakt. We gaan vroeg op pad, want we gaan skeleren van huis naar de moestuin en dat is even anders dan een blokje om het huis. Ik pak in alsof we op wereldreis gaan, genoeg proviand en onze beloning: pannenkoeken. Ik vind het best spannend. T. weet het zeker, ze wilt het heel graag. Stapsvoets rijden we, soms naast elkaar, soms achter elkaar en soms houdt ze een flapje van mijn rugzak vast. Dat is mijn staart, want we zijn olifanten. Ik geniet hiervan, Corona en thuisonderwijs bestaan even niet. Ik deel onze reis op in stukjes zodat we steeds kleine doelen bereiken. Als eerste een bankje aan de plassen. We vertellen wat we zien, horen en ruiken. Dan benoemen we waar we het meeste van genieten. We zijn nu op een derde van onze reis vertel ik haar, nu ze net verdeelsommen heeft geleerd sluit dat mooi aan bij het thuisonderwijzen bedenk ik me. Hmmm thuisonderwijs, ik was het even vergeten. Nog twee stukjes te gaan. We reizen door naar een nieuw insektenhotel op twee derde van de reis. We onderzoeken hoeveel gasten er zijn in het hotel en doen ideeƫn op voor een eigen hotel, waarvan is het eigenlijk gemaakt, welke materialen gebruiken ze?

Nog een laatste stukje en dan zijn we er ineens. Lekker in het gras doen we onze skelers uit en hoe geweldig is het dan om met je voeten het frisse koele gras te voelen!! Ik krijg bloemen in mijn haar. Ter plekke maak ik een skelerdiploma voor ‘van huis naar moestuin’. En ook ik krijg een skeler diploma! Pannenkoeken worden gegeten, bloesems en bloemen die vandaag zijn open gegaan worden bewonderd.

……En dan weet ik hoe we een vierkant kunnen vullen! We maken samen een vierkanten spiraal. We maken geultjes en strooien er zaden in als radijs, wortels, sla, bietjes en snijbiet. Beschermt eromheen gaas en eroverheen een blauw net. Het mag allemaal gaan groeien, en ook hier vind de natuur zijn weg. Nieuwsgierig naar wat de natuur met een vierkant doet.

Overwinningen zijn deze week vierkant,
van binnen naar buiten
en omgedraaid,
als een spiraal, behaald.

4 gedachten over “Lentethuisperiode week 4

  1. Wat ontzettend leuk Nadia en Tati! Spannend om te zien wat er allemaal opkomt. Mmmm snijbiet is zo lekker!!Ik heb vorige week basilicum gezaaid in een grote pot en ik zie de eerste groene blaadjes te voorschijn komen.

    1. En wat ontzettend leuk een berichtje van jou hier te lezen Loes! En ja heel spannend wat er op gaat komen, er komen al kleine blaadjes op van iets šŸ™‚ En heerlijk basilicum, vandaag zag ik een filmje dat als ze eenmaal bladeren hebben je ze heel makkelijk kunt stekken. Maarja dat is weer een stapje verder, eerst uit de aarde komen. Veel liefs, Nadia

  2. Lieve Nadia,

    Van harte gefeliciteerd met je verjaardag!! Het is een groeizame dag vandaag met zon en regen.
    Ik herinner me jouw verjaardag tijdens onze vakantie in Frankrijk. Met zijn vieren tegen ballonnen meppen in de huiskamer en onderwijl lachen en gillen.
    Heb je zelf wel eens de brandnetelsoep gemaakt die we in die week hebben gegeten?
    Een hele fijne en jarige dag!

    Veel liefs Loes

    1. Ha lieve Loes, Dankjewel!! Ja het is een prachtige dag vandaag met zon en regen. Ja tjee dat was tijdens mijn verjaardag he. En de eerste keer dat ik brandnetels met mijn blote handen plukte, dat vergeet ik niet zo snel meer šŸ™‚ Ja heerlijk jouw soep, we hebben pas nog brandnetelsoep gemaakt en gelukkig vind T. deze ook heerlijk. Vandaag Pannenkoeken als verjaardagsmaal, ‘Volgend jaar heb ik zin in Indiaas eten’, weet ik al, zegt T. uit het niets: ‘dan wil ik brandnetelsoep’ : -)) XXX Nadia

Laat een antwoord achter aan admin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.