Het is sprokkelen van uurtjes voor in het atelier. In deze sprokkel uurtjes een portret opdracht af kunnen maken. Yoehoeeee. In die uurtjes moet ik er ook echt weer even voor gaan zitten om me te kunnen verbinden met de verf en wat ik ermee doe. Mijn hoofd loopt deze week regelmatig over van wat er gedaan moet worden en wat we kunnen en willen doen. Elke dag weer opnieuw keuzes maken. Schilderen voor mezelf komt daar nauwelijks meer in…
Boodschappen doen, ik ga alleen. Ik kies een supermarkt die wat groter is opgezet dan in de stad waar ik vaker ga. Hier staan tegenwoordig rijen voor de ingang. Een passage waar ik doorheen loop, nog nooit zo bewust van waar iedereen staat en hoeveel cm van mij vandaan. De ruimte en het dak boven mij doet wat benauwend aan. Uitwijk manoevres worden massaal ingezet. Voor ik de supermarkt inloop laat iemand zijn tas vallen en de persoon loopt door….