ALS EEN STERRETJE, ALS EEN ZONNETJE, LICHT HEEFT STEEDS GELUK GEBRACHT…..
Al zingend door wind en weer, ja een heleboel regen en zelfs een donder en bliksem dat iedereen even deed trillen. Zo liepen de kinderen en hun ouders maandag met een mooi versiert knolletje gevuld met licht in een donker park. Mensen onder hun paraplu zittend langs de kant alsof we ineens eeuwen terug in de tijd waren. Een bedelaar zittend in de kou en regen. En toen kwam daar ineens Sint Maarten aan op zijn paard. De bedelaar vroeg Sint Maarten om hulp. Hij scheurde zijn mantel in tweeen en gaf de ene helf van zijn mantel aan de bedelaar. Die de mantel dankbaar om zich heen wikkelde. Een einde van onze dappere tocht sfeervol in de klas met alle brandende knolletjes, een kopje warme chocolademelk en een mantelkoekje om te delen.

Sint Maarten wordt op 11 november herdacht en is het eerste lichtfeest dat wordt gevierd in deze donkere periode naar de winter toe. Tijd om de moestuin met rust te laten, tijd om meer naar binnen te keren. Tijd om in mijn atelier te werken. Naar binnen naar de stilte toe en het lichtje in onszelf te ontsteken.
Sint Maarten gaat over schenken en ontvangen. Door te geven spreken we onze hartekrachten aan. De bedelaar vraagt en ontvangt. We hoeven niet alles weg te geven, het gaat om delen. Ook de keuze om iets anders te doen, Sint Maarten was niet altijd zo dapper en zou eerder de bedelaar voorbij gegaan zijn, maar deze keer koos hij ervoor om dat niet te doen waarmee hij zijn leven een andere wending gaf. We kunnen iets doen met ons lichtje.

‘Ik loop hier al met mijn lantaren en mijn lantaren loopt met mij.
Daarboven stralen de sterren , beneden stralen wij.
Mijn licht is aan, ik loop vooraan, rabimel rabamel rabom.
Mijn licht gaat uit, ik ga naar huis, rabimel rabamel rabom’