Ik wens iedereen een heel mooi nieuwjaar in een zee vol mogelijkheden, waarin je kan blijven groeien, bloeien en sprankelen. En zoals het hartje met de boog in het kerststukje verteld (gemaakt en bedacht door mijn dochter): dat het hart (liefde) door iedereen mag lopen over de hele wereld, ruzie wordt opgelost, waar oorlog is komt vrede.

‘Niets ligt vast.
Ons hele universum is een oneindige zee vol mogelijkheden’
Albert Einstein

En zo had ik nooit bedacht dat ik in de winter-binnen-uren een poppenkind zou maken. Een poppenkind van wol en tricot. En zo is dat ineens per ongeluk beloofd en heeft sinterklaas een pakketje samengesteld. En werd het van een best wel simpel popje naar een best wel ingewikkeld popje. Het hoofdje lukte best volgens de gebruiksaanwijzingen, maar dan het lijfje. Hier kwam ik geen wijs uit, dus mijn eigen plan getrokken die in eerste instantie niet zo goed uitpakte, een veels te klein lijf. Dan wat groter maken, wat uiteindlijk wel weer goed uitpakte, het lijfje kreeg daardoor een rug en billen! Niet helemaal volgens het boekje, maar TROTS dat het is gelukt! Het is een heerlijk popje om vast te houden, het maakt echt uit van welke materialen het popje is gemaakt. Bijzonder toen het popje nog helemaal niet af was, (nog geen ogen, mond, geen haren, geen kleren) het voor mijn dochter helemaal niet uitmaakte. Het voelde fijn en ze kon er al meteen mee spelen, het werd haar kindje en ik mocht oma zijn. Geboortje kaartjes werden gemaakt en konijn en hond kwamen op kraamvisite.