De kunst van het niets doen. Wu Wei. Natuurlijk is er altijd wel iets te doen in de tuin, maar nu even niets noodzakelijks, als dat al echt bestaat. Even stond ik met mijn handen in het haar. Doen, iets doen, wat moet ik doen, wat kan ik doen? Een onrustig gevoel, zo stil te vallen in de tuin. Een ochtend tussen de struiken met mijn buik in de grond gedrukt en mijn staart al swiepend heen en weer om pimpelmees op een foto te vangen. Kan ik 15 min alleen maar zitten op de grond, mediteren? Gymnastiek tussen lichaam, ziel en geest. De camera leg ik even opzij. Ik zit, volg mijn ademhaling, hoe en waar ik zit, waar ik wat voel en hoe dat voelt. Dan de winterkoning, vlak voor mijn neus! Prachtig in het licht, zijn vlekjes goud sprankelend op zijn borst, zijn staart recht overeind met een enorme volume uit zijn kleine snavel. Een meter van mij vandaan. Ik hou mijn adem in, zoek op de tast zonder me al te veel te bewegen de camera, waar is de camera? Ah daar, weg vogel, weg moment. Het beeld in mij vastgelegd. Nog een keer. Ik zet de wekker, deze keer op 10 min, eerst maar even opbouwen weer.

• 

• 

Ik loop langs de appelbomen vlak voor het nestkastje. Een boom ziet er fris uit, de tweede ook, maar dichterbij bekeken zie ik overal klutjes rupsen ingesponnen tussen de bladeren. Vinden de pimpelmezen ze niet lekker? Moet ik ze weg halen of laten zitten? Onrust weer, moet ik iets doen? Ik begin wat weg te halen. Ik zie minuscule kleine rupsjes, waarschijnlijk net uit het ei. Dan zie ik de pimpelmees met een dikgegeten rups in zijn snavel. Ik mag ontspannen, ik hoef ze niet weg te halen, deze rupsen zijn nog te klein. Ze mogen zich nog wat ronder eten, de boom kan wel wat blaadjes missen. Vertrouwen dat de pimpelmees ze voert aan haar jongen als de rupsen eiwitrijker zijn.

Wu Wei.
Ik hoef niets te doen,
daarmee doe ik iets.
Vertrouwen.

Deze week is de laatste week in teken van ‘De kunst van moestuinieren, volgende week ga ik alles omzetten in ‘De Kunst én Moestuinieren. Wu Wei in de tuin en aan de slag in mijn atelier. Ik laat jullie graag nog even de tuin zien hoe het er nu bij staat, waar ik ga oefenen in Wu Wei. Waar ik de aarde en de seizoenen in mij kan voelen en letterlijk kan proeven. Deze meeneem naar mijn atelier. A.s. zondag is het zaaifeest en er zijn al leuke bijzondere initiatieven voorbijgekomen. Er zijn al veel bloemen gezaaid. Ook wij hebben de geoefende zaadbommen vast rondgedropt. Het feest is begonnen. Tot op mijn zaaifeest!!