Ervaren hoe een voedselbos eruit ziet, voelt, proef en ruikt. Afgelopen zaterdag kregen we die gelegenheid in voedselbos Haarzuilens. Het is een heerlijk uitgestrekt gebied. Wanneer we aankomen, lopen we een heuvel op en stuiten al meteen op een vijgeboom. Salie en andere keukenkruiden tegen de zuidwal, waar het doorgaans 10 graden warmer is dan aan de andere kant. Alles heeft de ruimte, de kruiden zijn meer struiken dan de kleine bosjes in mijn tuin. De bramen en frambozen mogen groeien zonder te snoeien. Meerdere soorten van hetzelfde zodat alle seizoenen worden benut. We snaaien nog wat herfst frambozen. De mierikswortel groeit her en der, ik herken hem niet meteen, lijkt op zuring zo in de natuur. Veldzuring groeit ook her en der en heeft vooral jonge blaadjes. Samen smikkelen we ze op, ze zijn heerlijk en fris. Smaken wat naar bosklaver, zoet zuur met een sprankeltje. Mijn dochter stopt haar zakken vol.

• 

• 

• 

• 

De meters hoge artisjok is indrukwekkend, ik haal meteen uit mijn hoofd dat ik die in mijn moestuin wil, deze plant heeft echt de ruimte nodig. Ernaast staan uien waarvan je alleen het blad oogst en vrijwel dezelfde geur als smaak heeft als ui.
De vogelmuur en bosmuur komen we tegen, deze kunnen we door de sla doen of een stampotje van maken. Hé die heb ik ook in de moestuin, zo vergeet ik de mogelijkheden van planten die niet heel vanzelfsprekend zijn om te eten. Dan worden we nog getrakteerd met beschuit met muisjes door het kruid Roomse Kervel die daar veel van weg heeft. Wel opletten geblazen want in de schermbloemige familie zitten veel giftge soorten, je moet echt zeker weten dat deze het is. Te herkennen aan de witte vlekjes onderaan het blad.

• 

• 

• 

• 

We lopen door verschillende landschapselementen die zijn aangebracht om veel variatie te kunnen krijgen. Zo is er ook een poeltje gegraven. Het poeltje ontroert me, de heldere reflectie van zijn omgeving, de schittering van de zon die doorbreekt en het verhaal erbij. Kikkers en salamanders en al het dierenleven dat wordt aangetrokken door een poeltje. Een tapijt van margrieten, duizendblad, veldzuring en andere waardevolle planten onder onze voeten terwijl we in het poeltje turen.

Op de terug weg wanneer de groep zich in tweeen heeft gesplits worden we nog even mee een eiland op geroepen, een eilandje dat bedoelt is voor bamboo. Bamboo om scheuten mee te oogsten, om te eten en om mee te bouwen. Het staat op een eiland omdat het woekerende bamboo is, zij steken niet het water over. Hoe slim!
We sluiten de wandeling af met zelfgemaakte brood met jam en appelsap uit het gebied. Wij gaan nog even naar de overkant waar een geitenboerderij is en waar het voor kinderen heerlijk is om nog even te spelen.

Het gebied wordt door twee mensen beheert op terrein van Natuurmonumenten. In 2015 is het voedselbos gestart. Een nog jong voedselbos dat volop in ontwikkeling is. Heerlijk om doorheen te lopen en te zien en horen wat er allemaal gebeurd in zo’n gebied. Er zijn wallen en hagen gemaakt, allerleisoorten fruit en noten bomen geplant. Soorten frambozen en bramen. Verschillende soorten huis-, tuin- en keukenkruiden. En al het kruid wat verder normalieter boven komt, de ruigten laten staan. Ook hier wordt aangegeven hoe belangrijk de (on)kruiden die spontaan omhoog komen zijn, dat de bodem bedekt is. Belangrijk voor het geheel, diversiteit aan dieren en insekten leven, tegen uitdroging van het gebied, dus ook voor de bomen en struiken. Er is gemonitord en er is een flinke toename in soorten vogels, insekten en andere dieren geteld. Woelmuizen zijn gesignaleerd en ondertussen ook marters die de populatie woelmuizen weer in stand houdt. Zo ontstaat er een nieuw rijk ecosysteem én voedsel!

• 

• 

• 

•